Zaufanie to przewodni temat w mojej relacji z Bogiem.
Codzienne, praktyczne zajęcia o tym mi przypominają.
Lekcje pokory jakich doświadczam uczą mnie właśnie zaufania.
Bóg realizuje plan co do mojej osoby.
Wytrwale kształci mój charakter, przeprowadzając przez kolejne doświadczenia.
Dziś w rozmowie z pewną osobą ze społeczności usłyszałem:
"prawdziwe perły rodzą się w bólu".
Każdy z nas, jest w oczach Boga, taką właśnie cenną perłą.
Warto oddać się jemu całkowicie,
by wraz z zaufaniem zyskiwać pełnię wiary w Boże kierownictwo i działanie.
Widzę, jak wielkie skutki odnosi efekt bezwarunkowego odruchu - zaufania bezgranicznego.
Bóg daje mi siły, by przejść kolejne doświadczenie, kolejną dolinę.
To zaufanie pozwala mi przyjmować wszystkie,
dosłownie WSZYSTKIE obietnice jakie Bóg mi daje.
Przyjmować je jako pewnik, jako fakt który zaistnieje w przyszłości.
Studiując wczoraj księgę Micheasza, taką oto wspaniałą obietnicę odkryłem:
Na pewno zbiorę całego Jakuba, na pewno zgromadzę
resztkę Izraela.
Skupię go jak owce w ogrodzeniu,
jak trzodę na wygonie,
i będzie to gwarny tłum ludzi.
Przed nimi pójdzie ten, który będzie
łamał szyki,
przełamie opór na przedzie, przejdą przez bramę i wyjdą.
Przed nimi będzie kroczył ich Król, a Pan będzie na ich czele.
Życzę Wam wytrwałości w wędrówce za Panem.
Gwarantuję, że się nie zawiedziecie.
Nieraz stwierdzicie: warto było cierpliwie poczekać i zaufać.
Nasz Bóg jest Bogiem Wszechmogącym.
EL SHADDAI!!
niedziela, 17 czerwca 2012
sobota, 16 czerwca 2012
Bezgraniczne zaufanie
Specjalnymi
pociągami z Toronto do Buffalo tysiące ludzi przyjechało 30 czerwca
1858 roku w okolice wodospadu Niagara po to, aby obejrzeć widowisko
mrożące krew w żyłach. Nad grzmiącymi kaskadami rozbijającej się o skały
wody, od brzegu do brzegu została rozciągnięta lina o długości 335m.
Tego dnia miał po niej przejść najsławniejszy linoskoczek świata -
Charles Blondin.
Rozpoczęło
się widowisko. Balansując swoją tyczką, Charles Blondin stanął na
linie i przy akompaniamencie huczących wód przeszedł na drugi brzeg.
Stojąc
na przeciwko ogarniętego ferworem tłumu Charles zapytał: "Czy
wierzycie, że mogę przenieść człowieka na drugi brzeg?". Wierzymy -
odpowiedziało zgodnie niczym jeden mąż kilkaset osób. "To dobrze" -
powiedział linoskoczek - "wobec tego proszę, aby wystąpił ochotnik,
którego przeniosę nad wodospadem na moich barkach".
W ciszy, która zapanowała było słychać coś elektryzującego, tak iż
ludzie zaczęli odczuwać mrowienie w plecach. Stojący nie co dalej co
rusz trwożnie szeptali między sobą szarpiąc za rękaw najbliższego
sąsiada, nie będąc pewni do końca, czy dobrze słyszeli, czy to huk
wodospadu zniekształcił słowa. Ale linoskoczek zwrócił się do najbliżej
stojącego młodego mężczyzny. "Czy pozwoli pan przenieść się na drugi
brzeg?" - zapytał. "Ależ pan chyba oszalał, przecież to śmiertelne
zagrożenie życia" - odpowiedział zapytany, i natychmiast odwróciwszy się
na pięcie zniknął w tłumie.
"A
pan?"- zapytał Blondin, swojego impresario Henryka Colcorda. "Czy pan
wierzy, że mogę przenieść pana na drugą stronę?" "Wierzę" -
odpowiedział. "Czy pan zaufa mi?" "Tak" - odrzekła po prostu Colcord. I
stało się. Tłum zakołysał się gwałtownie, jakby w statek na otwartym
morzu uderzyła powracająca fala. Wyruszyli. Lina ugięła się pod
ciężarem. Krok za krokiem, wolno, ale pewnie, bez wahania, dwóch ludzi
przesuwało się po linie jeden na barkach drugiego. Minęli już środek.
Pod ich stopami z pieniącej się białej wody sterczały ku górze, groźne
ponure skały.
Z
ogromnym wysiłkiem zbliżali się do kanadyjskiego brzegu. Nagle jakiś
kiepski dowcipniś szarpnął linę, tak że niebezpiecznie się zakołysała.
Blondin rozkazał Colcordowi zejść ze swoich ramion, co też uczynił,
stając jedną noga na linie i trzymając się barków linoskoczka. "Henryku"
- powiedział Blondin, - już nie jest pan więcej Colcordem, lecz jest
pan teraz moją cząstką. Jeśli ja się zakołyszę, ty uczyń to samo, ale
nie próbuj sam zachować równowagi, bo inaczej obaj zginiemy. Colcord z
powrotem wspiął się na barki Blondina. Lina wciąż kołysała się
złowróżebnie. Blondin ruszył przesuwając się do przodu najszybciej jak
tylko to było możliwe. Od niego zależało życie człowieka, który mu
zaufał, a który teraz rozpaczliwie wszczepiał się w jego ciało, niemal
drąc koszulę i pozostawiając na ciele, fioletowe ślady, ludzkich
zaciśniętych rąk. Udało się. Charles Blondin postawił swoje stopy na
twardym gruncie skraju urwiska, który zarówno dla niego jaki jego
towarzysza okazał się brzegiem życia.
Nad
przepaścią pomiędzy doczesnością a wiecznością, jest rozpięta długa
linia zbawienia, której nikt nie może zerwać. Niemniej jednak przejść po
niej można tylko przy pomocy Jezusa Chrystusa. Być może słyszałeś już o
tym, i nawet wierzysz w to, podobnie jak setki widzów wierzyło w
umiejętności Charlesa Blondina nad wodospadem Niagara. Być może
sympatyzujesz nawet z tym, który jako pierwszy przeszedł z brzegu
śmierci na brzeg życia, kładąc krzyż jak pomost nad przepaścią
niemożliwości. Lecz dopóki nie powierzysz swego życia Zbawcy i nie
podporządkujesz się Jego poleceniom, dopóty nie będziesz mógł się
przedostać na drugi brzeg, chociaż Bóg świadkiem, że pragniesz tego w
głębi duszy. Wiara bez uczynków jest martwa jak ziarno, które leży na
skale, jak drzewo pustyni, co korzeniami nie sięga do wody. Zatrzymaj
się i przemyśl to. Spokojnie i na chłodno. A następnie podejmij właściwą
decyzję. Niechaj definitywnym aktem Twojej woli będzie zaufanie Panu
Jezusowi. Jeśli to uczynisz, będziesz zbawiony. Tak, uczyń, to uczyń to
teraz. Amen.
Każdy
człowiek może spotkać się z Jezusem. On żyje! Jeżeli chcesz Go widzieć,
włóż w to tyle pragnienia i wysiłku co Zacheusz /Ew.Łuk.19.2-7/. Jeśli
chcesz wiedzieć gdzie mieszka, to idź za nim jak Andrzej i Jan
/Ew.Jn.1.35-40/. Jeżeli jesteś w potrzebie zawołaj w modlitwie jak Piotr
/Ew. Mat. 14.25-30/, a On ci pomoże. Rozpoczniesz nowy dzień, nowego
życia - które się nigdy nie skończy.
Drogi
przyjacielu masz dwie logiczne możliwości: albo zlekceważysz przesłanie
tego traktatu, albo odpowiesz na głos przemawiającego do Ciebie w ten
sposób Jezusa. Jeśli chcesz zmienić swoje dotychczasowe życie i przyjąć
zbawienie, to uwierz w Pana Jezusa Chrystusa i daj się ochrzcić. Poproś
Zbawiciela, aby wkroczył w twoje życie i oczyścił cię raz na zawsze z
grzechu oraz dał moc do nowego życia. Jeśli szczerze zwrócisz się do
Niego, On na pewno odpowie na twoją modlitwę.
A jeśli uczyniłeś już ten krok, to wiedz, że nie jesteś sam. Blisko ciebie znajdują się ludzie oddani Chrystusowi.
Artykuł ze strony Radia Pielgrzym.
Artykuł ze strony Radia Pielgrzym.
niedziela, 10 czerwca 2012
Pozwólcie dzieciom...
Systematycznie, w grupie z chrześcijanami z mojej miejscowości,
bywam w ośrodku dla osób bezdomnych.
Ośrodek prowadzony jest przez wierzących z naszych okolic.
Dziś miałem możliwość złożyć im wizytę również z moimi dziećmi.
Wydawało mi się wcześniej, że niekoniecznie jest to dobre miejsce,
do którego winienem zabierać dzieci.
Sploty wydarzeń i sytuacji spowodowały, że była okazja ku temu by pokazać im to ranczo.
Otrzymałem dziś namacalny dowód na to, że warto było.
W drodze powrotnej do domu wywiązała się rozmowa.
Dzieci słyszały tam świadectwa osób, których życie zmienił Bóg.
Same zaczęły zadawać pytania, których wcześniej nie aranżowały z taką dociekliwością.
- Tato, co to znaczy urodzić się od nowa?
- A czy Ty też słyszałeś głos Boga?
- Czy Ci bezdomni, gdy już się nawrócą to już nie są bezdomnymi?
- Co to znaczy, że Pan Gienek zmienił swoje życie?
- A jak ktoś pije i pali to może być dzieckiem Bożym?
Ich szczerość mnie ujęła.
Cieszę się, że miałem możliwość zabrać swe dzieci do tego ośrodka.
Mogły zobaczyć życie o innych barwach, niż to do którego są przyzwyczajone.
A ja tym samym miałem kolejną okazję by im zaświadczyć o tym, że warto oddać swe życie Bogu.
Sytuacje, kiedy to one same zaczynają pytać i drążyć, coraz częściej się powtarzają.
Wierzę, że Bóg zaczyna poruszać ich serduszka.
Nasze codzienne wieczorne rozmowy przy Biblii i modlitwy zaczynają przynosić owoc.
Zauważam jak ważnym jest by, poświęcać systematycznie czas dla naszych pociech.
Minęło już prawie dziesięć miesięcy, jak razem z dziećmi staramy się każdego dnia studiować Biblię.
Rozpoczęliśmy od stworzenia świata, a w tej chwili kończymy I księgę Kronik.
Zasiewane ziarna zaczynają kiełkować :)
Poświęcajcie czas swym pociechom, kosztem innych na pozór baaardzo waaażnych spraw!
Pozwólcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im,
albowiem takich jest Królestwo Boże.
bywam w ośrodku dla osób bezdomnych.
Ośrodek prowadzony jest przez wierzących z naszych okolic.
Dziś miałem możliwość złożyć im wizytę również z moimi dziećmi.
Wydawało mi się wcześniej, że niekoniecznie jest to dobre miejsce,
do którego winienem zabierać dzieci.
Sploty wydarzeń i sytuacji spowodowały, że była okazja ku temu by pokazać im to ranczo.
Otrzymałem dziś namacalny dowód na to, że warto było.
W drodze powrotnej do domu wywiązała się rozmowa.
Dzieci słyszały tam świadectwa osób, których życie zmienił Bóg.
Same zaczęły zadawać pytania, których wcześniej nie aranżowały z taką dociekliwością.
- Tato, co to znaczy urodzić się od nowa?
- A czy Ty też słyszałeś głos Boga?
- Czy Ci bezdomni, gdy już się nawrócą to już nie są bezdomnymi?
- Co to znaczy, że Pan Gienek zmienił swoje życie?
- A jak ktoś pije i pali to może być dzieckiem Bożym?
Ich szczerość mnie ujęła.
Cieszę się, że miałem możliwość zabrać swe dzieci do tego ośrodka.
Mogły zobaczyć życie o innych barwach, niż to do którego są przyzwyczajone.
A ja tym samym miałem kolejną okazję by im zaświadczyć o tym, że warto oddać swe życie Bogu.
Sytuacje, kiedy to one same zaczynają pytać i drążyć, coraz częściej się powtarzają.
Wierzę, że Bóg zaczyna poruszać ich serduszka.
Nasze codzienne wieczorne rozmowy przy Biblii i modlitwy zaczynają przynosić owoc.
Zauważam jak ważnym jest by, poświęcać systematycznie czas dla naszych pociech.
Minęło już prawie dziesięć miesięcy, jak razem z dziećmi staramy się każdego dnia studiować Biblię.
Rozpoczęliśmy od stworzenia świata, a w tej chwili kończymy I księgę Kronik.
Zasiewane ziarna zaczynają kiełkować :)
Poświęcajcie czas swym pociechom, kosztem innych na pozór baaardzo waaażnych spraw!
Pozwólcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im,
albowiem takich jest Królestwo Boże.
Subskrybuj:
Posty (Atom)